Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

freta ponti V

  • 1 fretum

    ī n. тж. pl.
    1) прибой, прилив, тж. бушевание, волнение ( freta ponti V)
    2) море (f. Hadriae H; f. Oceăni Just); перен. небо (omnis caeli f. Enn)
    3) пролив (преим. Сицилийский) C etc.
    f. maris nostri et Oceăni LГибралтарский пролив
    5) жар, пыл (aetatis Lcr; adolescentiae Fl)

    Латинско-русский словарь > fretum

  • 2 continuus

    contĭnŭus, a, um, adj. [contineo, II.], joining, connecting with something, or hanging together, in space or time, uninterrupted, continuous.
    I.
    Of space (so mostly Aug. and post-Aug.; cf., however, continue); with dat. or absol.
    A.
    Lit.:

    aër continuus terrae est,

    Sen. Q. N. 2, 6, 1: Leucada continuam veteres habuere coloni;

    nunc freta circuëunt,

    joined to the mainland, Ov. M. 15, 289:

    ignis proxima quaeque et deinceps continua amplexus,

    Liv. 30, 5, 7; 30, 6, 5: montes, * Hor. Ep. 1, 16, 5; Plin. 6, 30, 35, § 189:

    agri,

    Suet. Caes. 38:

    fluere continuo alveo (Euphraten),

    Plin. 6, 26, 30, § 124; cf.:

    Rhenus uno alveo continuus,

    Tac. A. 2, 6:

    mare,

    id. Agr. 10 fin.:

    aliqui vice dentium continuo osse gignuntur,

    Plin. 7, 16, 15, § 69:

    omnia continua et paria,

    Plin. Pan. 51, 4:

    serpens,

    Stat. Th. 5, 517.—
    b.
    Subst.: contĭnŭus, i, m., he who is always about one, an attendant:

    Cocceius Nerva, continuus principis,

    Tac. A. 6, 26 (32) Halm, Draeg. ad loc. (Nipperd. and Ritter, principi).—
    B.
    Tron., of rhet. matters (most freq. in Quint.): cum fluxerunt plures continuae translationes (the figure derived from an uninterrupted, flowing stream; v. the preced.), Cic. Or. 27, 94:

    expositio (opp. partita),

    Quint. 7, 10, 11:

    loci,

    id. 11, 3, 84:

    lumina,

    id. 12, 10, 46:

    ab exordio usque ad ultimam vocem continuus quidam gemitus,

    id. 11, 1, 54:

    oratio,

    id. 6, 1, 46; 6, 4, 1 et saep.:

    adfectus,

    id. 6, 2, 10:

    impetus,

    id. 10. 7, 14 et saep.—
    II.
    Of time and objects relating to it, following one after another, successive, continuous (class. in all periods and species of composition): auferet ex oculis veniens Aurora Boöten;

    continuāque die sidus Hyantis erit,

    the next day, Ov. F. 5, 734; so,

    continuā nocte,

    the following night, id. ib. 6, 720:

    triduum continuum, dies decem continuos,

    Plaut. Mil. 3, 1, 146 sq.:

    dies quinque ex eo die,

    Caes. B. G. 1, 48:

    annos prope quinquaginta,

    Cic. Verr. 1, 13, 38:

    duabus noctibus,

    Suet. Aug. 94:

    secutae sunt continuos complures dies tempestates,

    Caes. B. G. 4, 34 Oud. N. cr. prioribus diebus, Liv. 42, 58, 3:

    aliquot an nos continuos,

    Cic. Imp. Pomp. 18, 54:

    tot dies,

    id. Verr. 2, 5, 36, § 94:

    triennium,

    Plaut. Stich. 1, 3, 61; Suet. Calig. 7:

    biennio,

    id. Tib. 38:

    bella,

    Liv. 10, 31, 10; cf.:

    cursus proeliorum,

    Tac. Agr. 27:

    consulatus,

    Suet. Caes. 76; Plin. Pan. 58: itinera, Lepid. ap. Cic. Fam. 10, 34, 1:

    regna,

    Liv. 1, 47, 6:

    duo tri umphi ex Hispaniā acti,

    id. 41, 7, 1:

    labor,

    Quint. 1, 3, 8:

    amor,

    Prop. 1, 20, 1:

    incom moda,

    Caes. B. G. 7, 14: messe senescit ager; Ov. A. A. 3, 82:

    eos (patricios) ab Atto Clauso continuos duravisse,

    Tac. A. 12, 25 fin. et saep.—With abl. resp.:

    continuus inde et saevus accusandis reis Suilius,

    incessant, Tac. A. 11, 5; cf.:

    postulandis reis tam continuus annus fuit,

    incessantly occupied, id. ib. 4, 36.—Hence the advv.,
    1.
    contĭ-nŭē, continuously, without interruption; in space or time (very rare, perh. only anteand post-class. for continenter, assidue):

    * flumen quod fluit continue,

    Varr. L. L. 5, § 27 Müll.:

    protinus jugiter et continue,

    Non. p. 376, 26.—
    2. A.
    To designate an act that in time immediately follows something, immediately, forthwith, directly, without delay, = statim, autika (very freq. in all periods and kinds of composition).
    1.
    In gen.
    (α).
    Corresp. with the particles of time: ubi, ut, postquam, cum, etc.; with ubi:

    ubi primum terram tetigimus, Continuo, etc.,

    Plaut. Am. 1, 1, 49; so id. Cist. 2, 3, 35; Ter. Eun. 3, 1, 51 al.—With ut, etc.:

    quae ut aspexi, me continuo contuli, etc.,

    Plaut. Bacch. 3, 1, 7; so,

    iste continuo ut vidit, non dubitavit, etc.,

    Cic. Verr. 2, 4, 22, § 48:

    ut quisque insanus... latum demisit pectore clavum, Audit continuo, etc.,

    Hor. S. 1, 6, 29: nam postquam audivi [p. 451]... cominuo argentum dedi, Ut emeretur, Plaut. Ep. 4, 1, 37:

    cum te summis laudibus ad caelum extulerunt, mihi continuo maximas gratias agant,

    Cic. Fam. 9, 14, 1; 10, 12, 2:

    ut vel continuo patuit, cum, etc.,

    Hor. S. 2, 8, 29:

    ne mora sit, si innuerim, quin pugnus continuo in malā haereat,

    Ter. Ad. 2, 1, 17: si quid narrare occepi, continuo dari Tibi verba censes, forthwith you think, etc., id. And. 3, 2, 24; cf. id. Eun. 1, 2, 24; Lucr. 2, 1091; Hor. S. 2, 3, 160:

    continuo consilium dimisit (Q. Maximus), simulac me fractum ac debilitatum metu viderit,

    Cic. de Or. 1, 26, 121.—
    (β).
    Absol.:

    continuo, ventis surgentibus, aut freta ponti Incipiunt agitata tumescere, etc.,

    Verg. G. 1, 356:

    continuo hic ero,

    Plaut. Ep. 3, 3, 43: haud mora;

    continuo matris praecepta facessit,

    Verg. G. 4, 548; so Ov. M. 14, 362; cf. Quint. 12, 3, 3;

    corresp. with statim,

    Cic. Rosc. Com. 6, 17:

    quod lubet, non lubet jam id continuo,

    the next moment, immediately, Plaut. Cist. 2, 1, 10:

    hos prius intro ducam et quae volo Simul inperabo: poste continuo exeo,

    Ter. Eun. 3, 2, 40: hanc mihi in manum dat;

    mors continuo ipsam occupat,

    id. And. 1, 5, 62:

    hercle ego te barbā continuo arripiam, et in ignem coniciam,

    Plaut. Rud. 3, 4, 64: egomet continuo mecum;

    certe captus est!

    I immediately thought within myself, Ter. And. 1, 1, 55:

    senatus est continuo convocatus,

    Cic. Fam. 10, 12, 3:

    hos continuo in itinere adorti,

    Caes. B. G. 7, 42 fin.:

    subitae necessitates continuo agendi,

    on the spot, immediately, Quint. 10, 7, 2 et saep.: perturbationes, amplificatae certe, pestiferae sunt;

    igitur etiam susceptae continuo in magnā pestis parte versantur,

    even immediately on their inception, Cic. Tusc. 4, 18, 42; cf. id. Fin. 3, 9, 32.—
    2.
    Of a point of time closely following a time named, speedily, without interval:

    deinde absens factus aedilis, continuo praetor,

    Cic. Ac. 2, 1, 1:

    qui summam spem civium, quam de eo jam puero habuerant, continuo adulescens incredibili virtute superavit,

    id. Lael. 3, 11.—
    3.
    Esp., with the statement of a logical consequence from a fact; only in connection with a negative, or a question implying a negative, not by consequence, not necessarily, not as an immediate consequence, in questions; perhaps then? perhaps therefore? (very freq. in Cic.); with si:

    non continuo, si me in gregem sicariorum contuli, sum sicarius,

    Cic. Rosc. Am. 33, 94; so id. de Or. 2, 48, 199; Gai Inst. 2, 204.—With cum, Manil. 2, 345. — Absol.:

    cum nec omnes, qui curari se passi sunt, continuo etiam convalescant,

    Cic. Tusc. 3, 3, 5; so,

    ego summum dolorem... non continuo dico esse brevem,

    id. ib. 2, 19, 45: aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint;

    illud non continuo, ut aeque incontentae,

    id. Fin. 4, 27, 75:

    si malo careat, continuone fruitur summo bono?

    id. Tusc. 3, 18, 40; so,

    continuone si? etc.,

    Quint. 9, 2, 84.—
    B.
    In Quint. twice (for the ante- and post-class. continue), in an uninterrupted series, one after another, continuously:

    qualis (labor) fuit illius, qui grana ciceris ex spatio distante missa, in acum continuo et sine frustratione inserebat,

    Quint. 2, 20, 3; 9, 1, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > continuus

  • 3 pontus

        pontus ī, m, πόντοσ, the sea: freta ponti, V.: maris pontus, the great deep, V.: ingens pontus In puppim ferit, a huge sea, V.: longus, H.
    * * *

    Latin-English dictionary > pontus

  • 4 Pontici

    1.
    pontus, i, m., = pontos.
    I.
    Lit., the sea ( poet. for mare): mulserat huc navem pontus, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 Vahl.):

    placidus,

    Lucr. 2, 559:

    pontus Libyae,

    Verg. A. 1, 556:

    caelum undique et undique pontus,

    id. ib. 3, 193 al.:

    aequora ponti,

    Lucr. 1, 8; 2, 772; Verg. G. 1, 469; cf.:

    freta ponti,

    id. ib. 1, 356.—
    II.
    Poet., transf.
    * A.
    The deep:

    maris,

    Verg. A. 10, 377 (a poetic pleonasm, like the Homer. pontos halos poliês, Il. 21, 59).—
    * B.
    A wave of the sea, sea-wave:

    ingens a vertice pontus In puppim ferit,

    Verg. A. 1, 114.
    2.
    Pontus, i, m., = Pontos.
    A.
    Lit., the Black Sea, called in full Pontus Euxinus, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 12, 24, § 75; Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129; id. Tusc. 1, 20, 45; 1, 39, 94; Val. Fl. 8, 180 al.—
    B.
    Transf., the region about the Black Sea:

    Medea ex eodem Ponto profugisse,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 22; Ov. Tr. 5, 10, 1.—
    2.
    In partic., Pontus, a district in Asia Minor, between Bithynia and Armenia, the kingdom of Mithridates, afterwards a Roman province, Verg. G. 1, 58; Cic. Agr. 1, 2, 6; 2, 19, 5; id. Imp. Pomp. 3, 7; Vell. 2, 40, 1; Flor. 3, 6, 8 al.—Hence, Pontĭcus, a, um, adj., of or belonging to Pontus, Pontic:

    mare,

    Liv. 40, 21; Mel. 2, 1, 5; Flor. 3, 5, 18:

    terra,

    Ov. Tr. 1, 2, 94:

    populi,

    Mel. 1, 2, 6:

    pinus,

    Hor. C. 1, 14, 11:

    absinthium,

    Col. 12, 35:

    nuces,

    a kind of hazel-nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88:

    mures,

    ermines, id. 8, 37, 55, § 132; 10, 73, 93, § 200:

    serpens,

    the dragon that watched the golden fleece, Juv. 14, 114:

    radix,

    rhubarb, Cels. 5, 23 fin.;

    also called Rha,

    Amm. 22, 8, 28:

    Ponticus genere,

    Vulg. Act. 18, 2.— As subst.
    (α).
    Pontĭci, ōrum, m., the inhabitants of the province of Pontus, Flor. 3, 5, 12; 23.—
    (β).
    Pontĭcum, i, n., = 2. Pontus, the Black Sea, Flor. 3, 6, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Pontici

  • 5 Ponticum

    1.
    pontus, i, m., = pontos.
    I.
    Lit., the sea ( poet. for mare): mulserat huc navem pontus, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 Vahl.):

    placidus,

    Lucr. 2, 559:

    pontus Libyae,

    Verg. A. 1, 556:

    caelum undique et undique pontus,

    id. ib. 3, 193 al.:

    aequora ponti,

    Lucr. 1, 8; 2, 772; Verg. G. 1, 469; cf.:

    freta ponti,

    id. ib. 1, 356.—
    II.
    Poet., transf.
    * A.
    The deep:

    maris,

    Verg. A. 10, 377 (a poetic pleonasm, like the Homer. pontos halos poliês, Il. 21, 59).—
    * B.
    A wave of the sea, sea-wave:

    ingens a vertice pontus In puppim ferit,

    Verg. A. 1, 114.
    2.
    Pontus, i, m., = Pontos.
    A.
    Lit., the Black Sea, called in full Pontus Euxinus, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 12, 24, § 75; Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129; id. Tusc. 1, 20, 45; 1, 39, 94; Val. Fl. 8, 180 al.—
    B.
    Transf., the region about the Black Sea:

    Medea ex eodem Ponto profugisse,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 22; Ov. Tr. 5, 10, 1.—
    2.
    In partic., Pontus, a district in Asia Minor, between Bithynia and Armenia, the kingdom of Mithridates, afterwards a Roman province, Verg. G. 1, 58; Cic. Agr. 1, 2, 6; 2, 19, 5; id. Imp. Pomp. 3, 7; Vell. 2, 40, 1; Flor. 3, 6, 8 al.—Hence, Pontĭcus, a, um, adj., of or belonging to Pontus, Pontic:

    mare,

    Liv. 40, 21; Mel. 2, 1, 5; Flor. 3, 5, 18:

    terra,

    Ov. Tr. 1, 2, 94:

    populi,

    Mel. 1, 2, 6:

    pinus,

    Hor. C. 1, 14, 11:

    absinthium,

    Col. 12, 35:

    nuces,

    a kind of hazel-nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88:

    mures,

    ermines, id. 8, 37, 55, § 132; 10, 73, 93, § 200:

    serpens,

    the dragon that watched the golden fleece, Juv. 14, 114:

    radix,

    rhubarb, Cels. 5, 23 fin.;

    also called Rha,

    Amm. 22, 8, 28:

    Ponticus genere,

    Vulg. Act. 18, 2.— As subst.
    (α).
    Pontĭci, ōrum, m., the inhabitants of the province of Pontus, Flor. 3, 5, 12; 23.—
    (β).
    Pontĭcum, i, n., = 2. Pontus, the Black Sea, Flor. 3, 6, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Ponticum

  • 6 Pontus

    1.
    pontus, i, m., = pontos.
    I.
    Lit., the sea ( poet. for mare): mulserat huc navem pontus, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 Vahl.):

    placidus,

    Lucr. 2, 559:

    pontus Libyae,

    Verg. A. 1, 556:

    caelum undique et undique pontus,

    id. ib. 3, 193 al.:

    aequora ponti,

    Lucr. 1, 8; 2, 772; Verg. G. 1, 469; cf.:

    freta ponti,

    id. ib. 1, 356.—
    II.
    Poet., transf.
    * A.
    The deep:

    maris,

    Verg. A. 10, 377 (a poetic pleonasm, like the Homer. pontos halos poliês, Il. 21, 59).—
    * B.
    A wave of the sea, sea-wave:

    ingens a vertice pontus In puppim ferit,

    Verg. A. 1, 114.
    2.
    Pontus, i, m., = Pontos.
    A.
    Lit., the Black Sea, called in full Pontus Euxinus, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 12, 24, § 75; Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129; id. Tusc. 1, 20, 45; 1, 39, 94; Val. Fl. 8, 180 al.—
    B.
    Transf., the region about the Black Sea:

    Medea ex eodem Ponto profugisse,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 22; Ov. Tr. 5, 10, 1.—
    2.
    In partic., Pontus, a district in Asia Minor, between Bithynia and Armenia, the kingdom of Mithridates, afterwards a Roman province, Verg. G. 1, 58; Cic. Agr. 1, 2, 6; 2, 19, 5; id. Imp. Pomp. 3, 7; Vell. 2, 40, 1; Flor. 3, 6, 8 al.—Hence, Pontĭcus, a, um, adj., of or belonging to Pontus, Pontic:

    mare,

    Liv. 40, 21; Mel. 2, 1, 5; Flor. 3, 5, 18:

    terra,

    Ov. Tr. 1, 2, 94:

    populi,

    Mel. 1, 2, 6:

    pinus,

    Hor. C. 1, 14, 11:

    absinthium,

    Col. 12, 35:

    nuces,

    a kind of hazel-nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88:

    mures,

    ermines, id. 8, 37, 55, § 132; 10, 73, 93, § 200:

    serpens,

    the dragon that watched the golden fleece, Juv. 14, 114:

    radix,

    rhubarb, Cels. 5, 23 fin.;

    also called Rha,

    Amm. 22, 8, 28:

    Ponticus genere,

    Vulg. Act. 18, 2.— As subst.
    (α).
    Pontĭci, ōrum, m., the inhabitants of the province of Pontus, Flor. 3, 5, 12; 23.—
    (β).
    Pontĭcum, i, n., = 2. Pontus, the Black Sea, Flor. 3, 6, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > Pontus

  • 7 pontus

    1.
    pontus, i, m., = pontos.
    I.
    Lit., the sea ( poet. for mare): mulserat huc navem pontus, Enn. ap. Prisc. p. 870 P. (Ann. v. 257 Vahl.):

    placidus,

    Lucr. 2, 559:

    pontus Libyae,

    Verg. A. 1, 556:

    caelum undique et undique pontus,

    id. ib. 3, 193 al.:

    aequora ponti,

    Lucr. 1, 8; 2, 772; Verg. G. 1, 469; cf.:

    freta ponti,

    id. ib. 1, 356.—
    II.
    Poet., transf.
    * A.
    The deep:

    maris,

    Verg. A. 10, 377 (a poetic pleonasm, like the Homer. pontos halos poliês, Il. 21, 59).—
    * B.
    A wave of the sea, sea-wave:

    ingens a vertice pontus In puppim ferit,

    Verg. A. 1, 114.
    2.
    Pontus, i, m., = Pontos.
    A.
    Lit., the Black Sea, called in full Pontus Euxinus, Mel. 1, 1, 5; 1, 3, 1; Plin. 4, 12, 24, § 75; Cic. Verr. 2, 4, 58, § 129; id. Tusc. 1, 20, 45; 1, 39, 94; Val. Fl. 8, 180 al.—
    B.
    Transf., the region about the Black Sea:

    Medea ex eodem Ponto profugisse,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 22; Ov. Tr. 5, 10, 1.—
    2.
    In partic., Pontus, a district in Asia Minor, between Bithynia and Armenia, the kingdom of Mithridates, afterwards a Roman province, Verg. G. 1, 58; Cic. Agr. 1, 2, 6; 2, 19, 5; id. Imp. Pomp. 3, 7; Vell. 2, 40, 1; Flor. 3, 6, 8 al.—Hence, Pontĭcus, a, um, adj., of or belonging to Pontus, Pontic:

    mare,

    Liv. 40, 21; Mel. 2, 1, 5; Flor. 3, 5, 18:

    terra,

    Ov. Tr. 1, 2, 94:

    populi,

    Mel. 1, 2, 6:

    pinus,

    Hor. C. 1, 14, 11:

    absinthium,

    Col. 12, 35:

    nuces,

    a kind of hazel-nuts, Plin. 15, 22, 24, § 88:

    mures,

    ermines, id. 8, 37, 55, § 132; 10, 73, 93, § 200:

    serpens,

    the dragon that watched the golden fleece, Juv. 14, 114:

    radix,

    rhubarb, Cels. 5, 23 fin.;

    also called Rha,

    Amm. 22, 8, 28:

    Ponticus genere,

    Vulg. Act. 18, 2.— As subst.
    (α).
    Pontĭci, ōrum, m., the inhabitants of the province of Pontus, Flor. 3, 5, 12; 23.—
    (β).
    Pontĭcum, i, n., = 2. Pontus, the Black Sea, Flor. 3, 6, 10.

    Lewis & Short latin dictionary > pontus

  • 8 Pontus

    I ī m.
    1) (sc. Euxīnus) C, VF = Чёрное море
    3) преим. Понт, страна в Малой Азии между Арменией и Вифинией, впоследствии римск. провинция C, V, O etc.
    II pontus, ī m. (греч.) поэт.
    1) глубина, пучина ( maris V)
    2) море (aequora и freta ponti V; transcurrere pontum St)
    3) морской вал (p. ingens in puppim ferit V)

    Латинско-русский словарь > Pontus

  • 9 agito

    ăgĭto, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [ago], as if the supine were agitu; cf.: quaero quaerito.
    I.
    Lit., to put a thing in motion, to drive or impel (mostly poet., or in more elevated prose; from poetry it passed, after the Aug. per., into common prose).
    A.
    Of cattle, to drive, conduct (cf. ago):

    calcari quadrupedem agitabo advorsum clivom,

    Plaut. As. 3, 3, 118:

    stimulo boves agitat,

    Vulg. Eccli. 38, 26:

    hanc in curru bijugos agitare leones,

    drives her span of lions, Lucr. 2, 602:

    agitantur quadrigae,

    Varr. L. L. 6, § 41 Müll.:

    ad flumina currus,

    Verg. G. 3, 18:

    jussit agitari currum suum,

    Vulg. 2 Macc. 9, 4: lanigeros greges hirtasque capellas, to drive, poet. for to tend, Verg. G. 3, 287:

    sacros jugales (dracones),

    Ov. M. 5, 661:

    quadrigas bigasque et equos desultorios,

    Suet. Caes. 39.—
    B.
    Of the motion of other things, to move, impel, shake:

    triremem in portu,

    Nep. Dion, 9, 2:

    alas,

    Ov. Tr. 3, 4, 21:

    manibusque leves agitavit habenas,

    id. M. 7, 221:

    hastam,

    id. ib. 3, 667: caput, to move the head ( in token of assent = annuere), id. ib. 1, 567:

    arundinem vento agitatam,

    Vulg. Matt. 11, 7.—Esp., of animals, to hunt, chase, pursue: etiamsi excitaturus [p. 72] non sis nec agitaturus feras, Cic. Off. 3, 17:

    aquila insectans alias aves atque agitans,

    id. Div. 2, 70:

    trepidas columbas,

    Ov. M. 5, 606; 11, 300:

    damas,

    id. ib. 10, 539:

    cursu timidos onagros,

    Verg. G. 3, 409 al. —
    C.
    Of the motion caused by the wind, to drive to and fro, toss about, agitate, disturb:

    ventus enim fit, ubi est agitando percitus aër,

    when the air is violently agitated and driven, Lucr. 6, 686:

    mare ventorum vi agitari atque turbari,

    Cic. Clu. 49 fin.; id. Univ. 3, 7:

    freta ponti Incipiunt agitata tumescere,

    Verg. G. 1, 357:

    aristas,

    Ov. A. A. 1, 553:

    Zephyris agitata Tempe,

    Hor. C. 3, 1, 24:

    ventis agitatur pinus,

    id. ib. 2, 10, 9:

    veteres agitantur orni,

    id. ib. 1, 9, 12:

    agitaret aura capillos,

    id. Epod. 15, 9.—
    D.
    Of the motion caused by the water: agitata numina Trojae, tossed or driven about upon the sea, Verg. A. 6, 68; Prop. 3, 21, 5.—
    E.
    In gen., of the motion caused by other things:

    magnes (lapis) agitat (ferri ramenta) per aes,

    Lucr. 6, 1054:

    agitari inter se concursu,

    Cic. N. D. 1, 39: pulsu externo agitari, Macr Somn. Scip. 9.— Poet. of mist, to produce it by motion or agitation: dejectuque (Peneus) gravi tenues agitantia fumos Nubila conducit, and by its impetuous descent (into the valley) raises clouds producing mist, Ov. M. 1, 571—
    II.
    Trop.
    A.
    To rouse up, excite, move, urge, drive, impel one to something: aliquem, sometimes in aliquid (so in Florus very freq.):

    in furias agitantur equae,

    are excited to fury, Ov. A. A. 2, 487:

    agitare plebem,

    to stir up, rouse, Liv. 3, 11:

    populum,

    Flor. 2, 12, 2; so id. 11, 6, 2 al.:

    agitatus cupiditate regni,

    id. 3, 1:

    gens sacratis legibus agitata in exitium urbis,

    id. 1, 16, 7.—
    B.
    To disquiet, disturb, to drive hither and thither, to vex, trouble, torment (the fig. taken from the sea agitated by storm; cf. Gernh. and Beier upon Cic. Off. 1, 24, 82):

    dii deaeque te agitant irati,

    Plaut. Pers. 4, 4, 115:

    atra bilis agitat hominem,

    id. Capt. 3, 4, 64; so id. Curc. 1, 1, 92; 2, 1, 24:

    ut eos agitent furiae, neque usquam consistere patiantur,

    Cic. Rosc. Am. 24 (cf. Verg. A. 3, 331:

    scelerum furiis agitatus Orestes,

    id. ib. 4, 471):

    suum quemque scelus agitat amentiaque afficit,

    id. ib. 24:

    agitare et insequi poëtas,

    Tac. Or. 4; 25 and 41:

    multis injuriis jactata atque agita ta,

    Cic. Quint. 2:

    est magni viri, rebus agitatis (= perturbatis, Beier) punire sontes,

    id. Off. 1, 24, 82:

    agitabatur animus inopiā rei familiaris et conscientiā scelerum,

    Sall. C. 5, 7:

    quos conscientia defectionis agitabat,

    Tac. Agr. 16:

    commotus metu atque libidine diversus agitabatur,

    was drawn in different directions, Sall. J 25, 6; Liv. 22, 12. ne te semper inops agitet vexetque cupido, Hor. Ep. 1, 18, 98:

    quos agitabat timor,

    Tac. Agr. 16:

    timore et metu agitati,

    Vulg. Judith, 15, 1:

    injuriis agitatus,

    Flor. 1, 8, 7:

    seditionibus,

    Just. 12, 4, 12.—
    C.
    To assail with reproach, derision, insult; to reprove, blame, scoff, deride, insult, mock:

    agitat rem militarem, insectatur totam legationem,

    attacks, ridicules, Cic. Mur. 9, 21; id. Brut. 28, 109: mea saevis agitat fastidia verbis, Hor Epod. 12, 13; without verbis:

    agitant expertia frugis,

    id. A. P. 341:

    vesanum poëtam agitant pueri,

    id. ib. 456.—
    D.
    In gen., to drive or urge on a thing, to accomplish or do, to drive at, to be employed in, be engaged in, to have, hold, keep, to celebrate; v. ago, II. D. (in the historians, esp. Sallust, very freq.):

    Haec ego non agitem?

    should I not drive at? Juv. 1, 52:

    vigilias,

    to keep, Plaut. Trin. 4, 2, 27; so,

    custodiam,

    id. Rud. 3, 6, 20; so Tac. A. 11, 18:

    hoc agitemus convivium vino et sermone suavi,

    let us celebrate, Plaut. As. 5, 1, 7:

    Dionysia,

    Ter. Heaut. 4, 4, 11; so id. Hec. 1, 2, 18:

    convivia,

    Ov. M. 7, 431; Suet. Claud. 32 festa gaudia, Sil. 15, 423:

    meum natalem,

    Plaut. Pers. 5, 1, 16;

    so festos dies,

    Cic. Verr. 2, 2, 63:

    jocos,

    Ov. M. 3, 319:

    agraria lex a Flavio tribuno plebis vehementer agitabatur,

    was powerfully urged, supportcd, Cic. Att. 1, 19:

    quae cum praecepta parentis mei agitarem,

    was striving to comply with, Sall. J. 14, 2 (modestius dictum pro:

    studere, ut agerem, Cort.): laeti pacem agitabamus,

    were at peace, enjoyed the delights of peace, id. ib. 14, 10:

    dicit se missum a consule venisse quaesitum ab eo, pacem an bellum agitaturus foret,

    id. ib. 109, 2:

    quoniam deditionis morā induciae agitabantur,

    there was a truce, id. ib. 29, 4; id. C. 24, 2.— Poet.:

    ceu primas agitant acies, certamina miscent,

    as if they formed the front rank, Sil. 9, 330.—Hence of time, esp. life, to pass, spend (cf. ago, II. D 5.):

    vita hominum sine cupiditate agitabatur,

    Sall. C. 2, 1:

    agitare aevum,

    Verg. G. 4, 154; id. A. 10, 235:

    festos dies,

    Tac. H. 3, 78.—In Sall., Tac., Flor., et al., agitare absol., to live, dwell, abide, sojourn, be:

    hi propius mare Africum agitabant,

    Sall. J 18, 9; cf id. ib. 19, 5; id. Fragm. H. 3, 11; so id. J. 54, 2; 59, 1; 94, 4:

    laeti Germant agitabant,

    Tac. A. 1, 50:

    secretus agitat,

    id. ib. 11, 21:

    montium editis sine cultu atque eo ferocius agitabant,

    id. ib. 4, 46; Flor. 4, 12, 48.—
    E.
    Of the mind: agitare aliquid or de aliquā re (in corde, in mente, animo, cum animo, secum, etc.), to drive at a thing in the mind, i. e. to turn over, revolve, to weigh, consider, meditate upon, and with the idea of action to be performed or a conclusion to be made, to deliberate upon, to devise, contrive, plot, to be occupied with, to design, intend, etc.: id ego semper mecum sic agito et comparo, Att ap. Non. 256, 20:

    quom eam rem in corde agito,

    Plaut. Truc 2, 5, 3:

    id agitans mecum,

    Ter. Phorm. 4, 3, 10; so Sall. J. 113, 3:

    habet nihil aliud quod agitet in mente,

    Cic. N. D. 1, 41:

    est tuum sic agitare animo, ut, etc.,

    id. Fam. 6, 1:

    quae omnes animo agitabant,

    Tac. A. 6, 9:

    provincias secretis imaginationibus agitans,

    id. ib. 15, 36 in animo bellum, Liv 21, 2; Vell. 1, 16; Quint. 12, 2, 28.—With inf., as object:

    ut mente agitaret bellum renovare,

    Nep. Ham. 1, 4.— Poet.:

    aliquid jamdudum invadere magnum Mens agitat mihi,

    Verg. A 9, 187. —Sometimes also without mente, animo, and the like, agitare aliquid, in the same signif:

    quodsi ille hoc unum agitare coeperit, esse, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 96:

    rem a me saepe deliberatam et multum agitatam requiris,

    id. Ac. 1, 2: oratori omnia quaesita, disputata, tractata, agitata ( well considered or weighed) esse debent, id. de Or. 3, 14:

    fugam,

    Verg. A. 2, 640.—So esp. freq. in Tac.:

    Britanni agitare inter se mala servitutis, Agr 15: bellum adversus patrem agitare,

    id. H. 4, 86, id. A. 1, 5; 1, 12.—With de:

    de bello,

    Tac. H. 2, 1:

    agitanti de Claudio,

    id. A. 6, 46:

    de tempore ac loco caedis agitabant,

    id. ib. 15, 50; 1, 12; id. H. 4, 59.—With num:

    agitavere, num Messalinam depellerent amore Silli,

    Tac. A. 11, 29; id. H. 1, 19.— With - ne:

    agitavere placeretne, etc.,

    Tac. H. 3, 1.—With an:

    an Artaxata pergeret, agitavit,

    Tac. A. 13, 41 —With quomodo, Tac. A. 2, 12.—With ut (of purpose):

    ut Neronem pudor caperet, insita spe agitari,

    Tac. A. 16, 26.—
    F.
    To treat or speak of or concerning a thing, to confer about, deliberate upon. Romae per omnīs locos et conventus de facto consulis agitart ( impers., for agitabatur), discussions were had, Sall. J 30, 1;

    cum de foedere victor agitaret,

    Liv. 9, 5; 30, 3.—
    * G.
    Sat agitare, with gen., in Plaut., = sat agere, to have enough to do, to have trouble with: nunc agitas sat tute tuarum rerum, Bacch. 4, 3, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > agito

  • 10 Axenus

    Axenus (ἄξενος), ungastlich, Pontus Axenus, früherer Name des Pontus Euxinus, Ov. trist. 4, 4, 55 sq. Mela 1, 19, 6 (1. § 102). Plin. 6, 1: dafür Axena Ponti freta, Poëta tr. inc. fr. 182 R2 b. Censorin. fragm. 14 (de legit. num.) § 9. – Andere Form Axīnus (ἄξεινος), Tauri in Axino (verst. Ponto), Cic. de rep. 3, 15.

    lateinisch-deutsches > Axenus

  • 11 Axenus

    Axenus (ἄξενος), ungastlich, Pontus Axenus, früherer Name des Pontus Euxinus, Ov. trist. 4, 4, 55 sq. Mela 1, 19, 6 (1. § 102). Plin. 6, 1: dafür Axena Ponti freta, Poëta tr. inc. fr. 182 R2 b. Censorin. fragm. 14 (de legit. num.) § 9. – Andere Form Axīnus (ἄξεινος), Tauri in Axino (verst. Ponto), Cic. de rep. 3, 15.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Axenus

  • 12 turbidus

    turbĭdus, a, um, adj. [turba], full of confusion or disorder, wild, confused, disordered (class.; cf.: agitatus, tumultuosus).
    I.
    Lit.:

    turbida tempestas heri fuit,

    wild, stormy, Plaut. Rud. 4, 3, 3:

    tempestas,

    Lucr. 4, 169; 6, 376; Cic. Inv 1, 3, 4; Caes. B. C. 2, 22; Suet. Calig. 15:

    tempestas telorum,

    Verg. A. 12, 283:

    Auster,

    Hor. C. 3, 3, 5:

    aequora ponti,

    Lucr. 5, 1000:

    scaturiges,

    Liv. 44, 33, 3:

    nubila,

    Verg. A. 4, 245:

    caelum inmite ac turbidum,

    Plin. Ep. 8, 17, 1:

    imber,

    Verg. A. 12, 685:

    caligine atrā Pulvis,

    id. ib. 11, 876:

    coma,

    Ov. H. 10, 16:

    freta ventis Turbida,

    id. ib. 17 (18), 7.—
    B.
    In partic., of fluids, troubled, thick, muddy, turbid:

    aqua,

    Cic. Tusc. 5, 34, 97:

    torrentes,

    Quint. 12, 10, 19:

    turbidus caeno gurges,

    Verg. A. 6, 296:

    auro turbidus Hermus,

    id. G. 2, 137.—
    II.
    Trop., troubled, disordered, disturbed, perplexed, violent, boisterous, turbulent, vehement:

    mens, quae omni turbido motu semper vacet,

    Cic. Tusc. 1, 33, 80: turbidi animorum, concitatique motus, id. ib. 4, 15, 34:

    mores,

    Plaut. Trin. 2, 2, 18:

    ingenium,

    Tac. A. 14, 59:

    Venulo adversum se turbidus infert,

    Verg. A. 11, 742; 9, 57:

    turbidus et clamosus altercator,

    Quint. 6, 4, 15:

    reduxit in hiberna turbidos et nihil ausos,

    mutinous, seditious, Tac. A. 1, 38; so,

    civitas,

    id. H. 4, 11:

    ex oculis se turbidus abstulit Arruns,

    frightened, confused, Verg. A. 11, 814; cf.

    frons,

    Sen. Hippol. 432:

    acies oculi,

    id. Herc. Fur. 954:

    lumen lunae,

    id. Hippol. 790:

    puella,

    Ov. A. A. 3, 246:

    C. Caesar turbidus animi,

    Tac. H. 4, 48:

    turbidus irae,

    Sil. 12, 417;

    for which: turbidus irā,

    Stat. S. 3, 1, 39:

    turbidus ausi,

    Sil. 13, 214:

    res timida aut turbida,

    i. e. troubled, dangerous, perilous, Plaut. Most. 5, 1, 11; cf.: res turbidas tractare, Enn. ap. Cic. de Or. 1, 45, 199 (Trag. v. 189 Vahl.):

    esse in turbidis rebus,

    Cic. Phil. 2, 16, 39:

    hoc tum turbido tempore,

    Nep. Pelop. 4, 1.— Comp.:

    pectora sunt ipso turbidiora mari,

    Ov. Tr. 1, 11, 34:

    tumultuosius atque turbidius,

    Quint. 3, 8, 60.— Sup.:

    turbidissimus quisque,

    Tac. H. 3, 49:

    actiones,

    Quint. 1, 10, 28. —
    b.
    Neutr. absol.: si turbidissima sapienter ferebas, the most perilous or troubled circumstances, Cic. Fam. 6, 14, 3: nisi quod in turbido minus perspicuum fore putent quid agatur, in confused or troubled times, Liv. 3, 40, 10; so,

    in turbido,

    Sen. Ep. 3, 5; Tac. H. 1, 21; Curt. 4, 3, 18.—Turbidum, adverb.:

    mens turbidum Laetatur,

    confusedly, Hor. C. 2, 19, 6.—Hence, adv.: turbĭdē, in disorder, confusedly, Cic. Tusc. 4, 10, 24; Tac. A. 3, 12; Gell. 5, 9, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > turbidus

См. также в других словарях:

  • Wasser — 1. Alle kleinen Wasser laufen in die grossen. – Simrock, 11227; Körte, 6528; Braun, I, 4928. »Die kleinen Wasser allgemein laufen in die grossen hinein.« Die Russen: Das Wasser, was die Ladoga der Newa gibt, gibt die Newa dem Finnischen Meerbusen …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • AMOR — I. AMOR Infelix, Vide infra Philermos. II. AMOR matri praereptus, apud Virg. l. 4. Aen. v. 515. Quaeritur et nascentis equ: de fronte revulsus Et matri praereptus amor. Vide infra, Hippomanes, III. AMOR nomen proprium viri, videinfra Favor. IV.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • LEUCAS — et LEUCADIA Plin. et P. Melae l. 2. c. 3. Leucate Virg. Aen. l. 3. v. 274. et l. 8. v. 677. Leucates Strab. l. 10. p. 452. et 456. Neritis etiam Plin. l. 4. c. 1. ins. maris Ionii, orae Epiri occiduae adeo vicina, ut continenti iuncta videatur,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»